Беларуская мова | 1 - 4 классы
Перевод на русский
Аднойчы гуляў пан у карты і выйграў у
суседняга пана маёнтак.
Было гэта вясною.
Сабраўся пан ды паехаў аглядаць свой новы
маёнтак.
Як паехаў, дык і застаўся там на ўсё лета :
вельмі ж яму спадабаўся новы маёнтак.
Праўду бо
кажуць, што новае сіта на калочку вісіць, а старое
пад лавай ляжыць.
Тым часам у старым маёнтку нарабілася шмат
бяды.
«Як жа, — думае аканом, — сказаць пану пра
бяду?
» Сам ехаць да яго баіцца.
Надумаўся ён
паслаць каго з дваровых.
Ды няма ахвотніка.
Каму
хочацца дастаць ад пана лішніх розаг?
А жыў там адзін чалавек.
З выгляду так сабе
— недалужны, затое на язык бойкі : за словам у
кішэнь не лезе.
Імя ён меў Сцяпан, але ўсе звалі яго
проста Сцёпка.
Малы, бач, ён быў ростам і шчуплы.
Дачуўся Сцёпка, што аканом шукае пасланца
да пана, прыйшоў да яго і кажа :
— Пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць.
Рад аканом, ледзь не цалуе Сцёпку.
Даў ён
яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў
у дарогу.
Ідзе Сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай
карчмы не мінае.
Што такое дзеепрыметникавы зварот?
Што такое дзеепрыметникавы зварот?
Як ён выглядаецца у вусным мауленни и на письме.
Загаловак : СпортЗараз сучасны свет вельмі хутка развіваецца, усё кудысьці спяшаюцца, гадзінамі стаяць у корках, працуюць дапазна?
Загаловак : Спорт
Зараз сучасны свет вельмі хутка развіваецца, усё кудысьці спяшаюцца, гадзінамі стаяць у корках, працуюць дапазна.
І часам часу і сіл на заняткі спортам ўжо не застаецца.
Я ж лічу, што займацца спортам неабходна кожнаму чалавеку.
Недахоп часу - гэта ўсё адгаворкі.
Думаю, не так ужо і складана вылучыць 10 - 15 хвілін у дзень, каб зрабіць гімнастыку, прабегчыся са сваім сабакам раніцай па парку, пракаціцца на ровары або роліках.
Здароўе - гэта самае каштоўнае, што ёсць у чалавека, і яго трэба берагчы і ўмацоўваць.
Кожны дзень мы гаворым адзін аднаму «Добры дзень!
», А значыць, жадаем здароўя.
І нават у віншаваннях на Дзень нараджэння, Новы год або любы іншы свята мы ў першую чаргу жадаем сябрам, настаўнікам і блізкім добрага здароўя.
Я думаю, што заняткі спортам - гэта адзін з самых даступных і прыемных спосабаў клопату пра ўласнае здароўе.
Зусім неабавязкова гадзінамі праводзіць у спартзале і выконваць цяжкія практыкаванні.
Досыць па раніцах рабіць гімнастыку, не прапускаць урокі фізкультуры, а пасля вучобы займацца тым відам спорту, які па душы.
Я, напрыклад, вельмі люблю гуляць у валейбол і баскетбол, нават хаджу ў спартыўную секцыю і ўдзельнічаю ў спаборніцтвах.
Узімку я люблю катацца на лыжах і каньках, гуляць у хакей.
Усе мае сябры, гэтак жа як і я, займаюцца спортам.
Хтосьці ходзіць у секцыю плавання, хтосьці гуляе разам са мной у валейбол.
Многія дзяўчынкі з нашага класа займаюцца танцамі і гімнастыкай.
Я ніколі не разумеў тых, хто прагульвае ўрокі фізкультуры і кажа, што там няма чаго рабіць.
Мне здаецца, гэта адзін з самых важных урокаў, бо на ім мы адпачываем ад разумовай працы і зараджаць добрым настроем.
Спартсменаў заўсёды паважалі.
У першую чаргу, вядома, за іх дасягненні ў спорце.
Але імкненне да перамогі, прапаганда здаровага ладу жыцця, самаарганізацыя таксама заслугоўваюць пахвалы.
Наша краіна славіцца спартоўцамі ў многіх відах спорту - сінхроннае плаванне, скачкі з шастом, тэніс і інш.
Нам ёсць з каго браць прыклад, бо спартсмены дакладна ведаюць, што быць спартовым і здаровым - гэта модна
Мой самы любімы від спорту - валейбол.
Калі я быў маленькім, то вельмі любіў глядзець па тэлевізары футбольныя матчы.
Потым падрос, сам стаў ганяць мяч.
Спачатку гэтая гульня прыцягвала мяне прыгожым мячом, яркай формай.
Трохі пазней я сур'ёзна задумаўся, чым мне падабаецца валейбол.
Напэўна, тым, што гэта вельмі рухомая гульня, удзельнічае ў ёй не адзін чалавек, а маленькі калектыў.
Перамога каманды залежыць ад гульні кожнага.
Гэтая гульня загартоўвае здароўе, выхоўвае волю, пачуццё таварыства, дапамагае стаць цягавітым, моцным.
Жадаю ўсім палюбіць гэты від спорту.
Любімы від спорту.
У свеце вельмі шмат відаў спорту, і ўсе яны адрозніваюцца адзін ад аднаго.
Са спортам трэба сябраваць.
Бо рух - гэта жыццё.
Калі хочаш быць здаровым, то трэба сябраваць са спортам.
Спортам можна займацца прафесійна і проста для сябе, Чалавек можа абраць па - свойму меркаванні любы від спорта.
Мой выбар - валейбол!
(выпісаць з яго запазычные словы).
Перевод на русскийА жыў там адзін чалавек?
Перевод на русский
А жыў там адзін чалавек.
З выгляду так сабе
— недалужны, затое на язык бойкі : за словам у
кішэнь не лезе.
Імя ён меў Сцяпан, але ўсе звалі яго
проста Сцёпка.
Малы, бач, ён быў ростам і шчуплы.
Дачуўся Сцёпка, што аканом шукае пасланца
да пана, прыйшоў да яго і кажа :
— Пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць.
Рад аканом, ледзь не цалуе Сцёпку.
Даў ён
яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў
у дарогу.
Ідзе Сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай
карчмы не мінае.
Доўга ішоў ён ці коратка, прыходзіць нарэшце
ў новы маёнтак.
Хацеў Сцёпка проста ў панскі дом
ісці, ды лёкай спыніў :
— Ты чаго тут, валацуга, цягаешся!
I нацкаваў
на яго сабак.
Сцёпка дастаў з торбачкі кавалак хлеба, кінуў
сабакам.
Тыя і перасталі брахаць.
Тады Сцёпка
зноў падышоў да ганка.
— Што табе трэба?
— крычыць лёкай.
— Тут
сам пан жыве!
Сцёпка пакланіўся лёкаю і кажа :
— А мой паночку, а мой даражэнькі, вось жа
мне і патрэбен гэты сам пан.
Я прыйшоў да яго са
старога маёнтка.
Лёкай памякчэў.
— Добра, — кажа, — я далажу пану пра цябе.
Але
скажы ж ты мне, адкуль ты ведаеш, што і я — пан?
— Гм, — хітра кашлянуў Сцёпка, — бачу : ты пан
не пан, а так сабе паўпанак, бо ў цябе лоб нізкі, нос
слізкі, от і відаць, што лізаў панскія міскі.
Узлаваўся лёкай, схапіў Сцёпку за каўнер ды
давай тузаць.
Убачыў гэта пан з акна і паклікаў
лёкая да сябе.
— Які там хлоп?
— пытаецца пан у лёкая.
— Ды валацуга нейкі са старога панскага
маёнтка, — адказаў лёкай і нізка пакланіўся пану.
Пан успомніў, што даўно не быў у старым
маёнтку.
— Пакліч яго сюды, — загадаў ён лёкаю.
Пабег
лёкай клікаць Сцёпку, а той дастаў капшук, набіў
люльку тытунём ды пачаў агонь крэсіць.
Выкрасіў
агню, закурыў люлечку.
Курыць ды паплёўвае на
чысты панскі ганак.
— Ідзі ў пакоі, цябе пан кліча!
— крычыць яму
лёкай.
— Не трасца пана трасе, пачакае, — адказвае
Сцёпка і пакурвае сабе люлечку.
— Ды хутчэй жа ты!
— злуецца лёкай.
—. А то
пан цябе розгамі засячэ.
— Не засячэ!
Вось дакуру люльку, тады і
пайду.
Чакаў, чакаў пан Сцёпку, не дачакаўся.
Кліча
зноў лёкая :
— Чаму хлоп не ідзе?
— Люльку, пане, курыць.
Пан узлаваўся :
— Гані яго сюды!
Пра якіх беларускіх пісьменнікаў ідзе гаворка?
Пра якіх беларускіх пісьменнікаў ідзе гаворка?
2)Н. Гілевіч назваў яго , , вечным сумленнем беларускай паэзіі’’ і самой Беларусі, , , непераўзыйдзеным у гісторыі беларускай культуры ўзорам інтэлегента’’ / 3)Яго псеўданім паходзіць ад сярэдневяковай назвы мусульманскага насельніцтва Пірэнейскага паўвострава і Паўночнай Афрыкі.
4)Яму належаць словы , , Без гістарычнага рамана, гістарычнай літаратуры ўвогуле не можа абудзіцца нацыя, бо няма нацыі без пачуцця гістарызму, без спакойнага гонару за сябе і проста самапавагі’’.
5)Яго імя носіць Беларускі дзяржаўны педагагічны універсітэт.
(34б) Срочно надо немного сократить текстНе убирать предложения, а немного их изменять1)Яна прыходзіла да нас на другі дзень майго прыезду ў вёску?
(34б) Срочно надо немного сократить текст
Не убирать предложения, а немного их изменять
1)Яна прыходзіла да нас на другі дзень майго прыезду ў вёску.
Садзілася на лаўку, цяжка ўздыхала и пазіраючы на мяне, пыталася, ці не пачуў я чаго пра яе сына.
Каб вы толькі ведалі, як няёмка было мне перад гэтай старой!
Я гатовы быў праваліцца скрозь зямлю, абы толькі не бачыць яе, абы не чуць кожны раз аднаго і таго ж пытання.
Сына яе, пятнаццацігадовага хлапца, Міцю, у час вайны вывезлі ў Нямеччыну, і ён адтуль не вярнуўся.
Старая аднекуль узяла сабе ў галаву, надумала, што я чалавек граматны і, калі паклапачуся як след, магу даведацца, дзе цяпер яе сын.
Што ён жыве — яна ў гэтым аніколечкі не сумнявалася.
І ніяк не магла зразумець, чаму ён маўчыць, не дае аб сабе нікому почуту.
2) — Нешта замінае яму, інакш ён адазваўся б, — звычайна казала яна.
3)Я, вядома, з дарагой душой быў бы рад памагчы, але, як назло, як толькі выязджаў з вёскі, у штодзённай мітусні і клопаце забываўся на просьбу старой.
4)Так было некалькі год.
5)І вось, прыехаўшы зноў дадому, я на другі ж дзень адчуў, што ад - пачынак мой ідзе не так, як усе ранейшыя леты, што мне нешта рупіць, нечага не хапае.
Я блукаў па знаёмых з маленства мясцінах, гутарыў з бацькамі, знаёмымі, сябрамі і ўсё роўна адчуваў на душы нейкі неспакой.
«Не тое, нешта ўсё не тое», — увесь час здавалася мне.
І аднойчы я здагадаўся, у чым прычына такога майго настрою : ды гэта ж да мяне не прыйшла тая бабулька, што прыходзіла заўсёды.
6) Я спытаўся ў маці, што са старою, чаму яна, як бывала, не наведалася да нас.
І пачуў : яе няма ўжо на белым свеце.
7)І амаль у тую ж хвіліну я падумаў, што ў нечым вельмі вінаваты перад гэтай бабулькай.
І гэтага ўжо нельга нічым паправіць.
8) У горад я паехаў з прыкрасцю на душы.
І яна, гэтая прыкрасць, не пакінула мяне ні праз дзень, ні праз два.
Не пакідае і сёння.
Вобраз Пана Цабы из аповесци Я?
Вобраз Пана Цабы из аповесци Я.
Брыля "Сирочы хлеб'.
Што без агню гарыць?
Што без агню гарыць?
Што без крылау ляцiць?
Пыл падымае,
Галины ламае,
Цябе з ног збивае,
Чуяш яго, ды не бачыш?
З асобных слоу складзице сказы?
З асобных слоу складзице сказы.
Падкрэслице словы, якия абазначаюць, пра каго або пра што гаворыцца у сказе и што гаворыцца.
У весну, фиялка, липаю, пад, расцвила.
За, раскинууся, домам, прыгожы, парк.
Што такое дзеяслоў?
Што такое дзеяслоў?
І як ён падкрэсліваецца?
Фразеалагiзм пайсцi угору што ён значыць?
Фразеалагiзм пайсцi угору што ён значыць.
Вы находитесь на странице вопроса Перевод на русскийАднойчы гуляў пан у карты і выйграў усуседняга пана маёнтак? из категории Беларуская мова. Уровень сложности вопроса рассчитан на учащихся 1 - 4 классов. На странице можно узнать правильный ответ, сверить его со своим вариантом и обсудить возможные версии с другими пользователями сайта посредством обратной связи. Если ответ вызывает сомнения или покажется вам неполным, для проверки найдите ответы на аналогичные вопросы по теме в этой же категории, или создайте новый вопрос, используя ключевые слова: введите вопрос в поисковую строку, нажав кнопку в верхней части страницы.
Однажды играл пан в карты и выиграл у соседнего пана имение.
Было это весной.
Собрался пан да поехал осматривать своё новое имение.
Как поехал, так и остался там на всё лето : очень уж ему понравилось новое имение.
Правду говорят, что новое сито на колышке висит, а старое - под лавкой лежит.
Тем временем в старом имении наделалось много бед.
"Как же, - думает эконом, - сказать пану про беду?
" Сам ехать к нему боится.
Решил послать кого - нибудь из дворовых.
Только желающих нет.
Кому хочется получить от пана лишних розог?
А жил там один человек.
С виду так себе - хлипкий, зато на язык бойкий : за словом в карман не лезет.
Имя его было Степан, но все звали его просто Стёпка.
Маленький, видишь ли, он был ростом и щуплый.
Услышал Стёпка, что эконом ищет посланца к пану, пришёл к нему и говорит : - Пошлите меня - я умею с паном разговаривать.
Рад эконом, чуть не целует Стёпку.
Дал он ему хлеба, сала, целую горсть медяков и отправил в дорогу.
Идёт Стёпка, медяками позванивает, ни одного кабака не пропускает.