Беларуская мова | 1 - 4 классы
Перевод на русский
А жыў там адзін чалавек.
З выгляду так сабе
— недалужны, затое на язык бойкі : за словам у
кішэнь не лезе.
Імя ён меў Сцяпан, але ўсе звалі яго
проста Сцёпка.
Малы, бач, ён быў ростам і шчуплы.
Дачуўся Сцёпка, што аканом шукае пасланца
да пана, прыйшоў да яго і кажа :
— Пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць.
Рад аканом, ледзь не цалуе Сцёпку.
Даў ён
яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў
у дарогу.
Ідзе Сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай
карчмы не мінае.
Доўга ішоў ён ці коратка, прыходзіць нарэшце
ў новы маёнтак.
Хацеў Сцёпка проста ў панскі дом
ісці, ды лёкай спыніў :
— Ты чаго тут, валацуга, цягаешся!
I нацкаваў
на яго сабак.
Сцёпка дастаў з торбачкі кавалак хлеба, кінуў
сабакам.
Тыя і перасталі брахаць.
Тады Сцёпка
зноў падышоў да ганка.
— Што табе трэба?
— крычыць лёкай.
— Тут
сам пан жыве!
Сцёпка пакланіўся лёкаю і кажа :
— А мой паночку, а мой даражэнькі, вось жа
мне і патрэбен гэты сам пан.
Я прыйшоў да яго са
старога маёнтка.
Лёкай памякчэў.
— Добра, — кажа, — я далажу пану пра цябе.
Але
скажы ж ты мне, адкуль ты ведаеш, што і я — пан?
— Гм, — хітра кашлянуў Сцёпка, — бачу : ты пан
не пан, а так сабе паўпанак, бо ў цябе лоб нізкі, нос
слізкі, от і відаць, што лізаў панскія міскі.
Узлаваўся лёкай, схапіў Сцёпку за каўнер ды
давай тузаць.
Убачыў гэта пан з акна і паклікаў
лёкая да сябе.
— Які там хлоп?
— пытаецца пан у лёкая.
— Ды валацуга нейкі са старога панскага
маёнтка, — адказаў лёкай і нізка пакланіўся пану.
Пан успомніў, што даўно не быў у старым
маёнтку.
— Пакліч яго сюды, — загадаў ён лёкаю.
Пабег
лёкай клікаць Сцёпку, а той дастаў капшук, набіў
люльку тытунём ды пачаў агонь крэсіць.
Выкрасіў
агню, закурыў люлечку.
Курыць ды паплёўвае на
чысты панскі ганак.
— Ідзі ў пакоі, цябе пан кліча!
— крычыць яму
лёкай.
— Не трасца пана трасе, пачакае, — адказвае
Сцёпка і пакурвае сабе люлечку.
— Ды хутчэй жа ты!
— злуецца лёкай.
—. А то
пан цябе розгамі засячэ.
— Не засячэ!
Вось дакуру люльку, тады і
пайду.
Чакаў, чакаў пан Сцёпку, не дачакаўся.
Кліча
зноў лёкая :
— Чаму хлоп не ідзе?
— Люльку, пане, курыць.
Пан узлаваўся :
— Гані яго сюды!
Перевод на русскийАднойчы гуляў пан у карты і выйграў усуседняга пана маёнтак?
Перевод на русский
Аднойчы гуляў пан у карты і выйграў у
суседняга пана маёнтак.
Было гэта вясною.
Сабраўся пан ды паехаў аглядаць свой новы
маёнтак.
Як паехаў, дык і застаўся там на ўсё лета :
вельмі ж яму спадабаўся новы маёнтак.
Праўду бо
кажуць, што новае сіта на калочку вісіць, а старое
пад лавай ляжыць.
Тым часам у старым маёнтку нарабілася шмат
бяды.
«Як жа, — думае аканом, — сказаць пану пра
бяду?
» Сам ехаць да яго баіцца.
Надумаўся ён
паслаць каго з дваровых.
Ды няма ахвотніка.
Каму
хочацца дастаць ад пана лішніх розаг?
А жыў там адзін чалавек.
З выгляду так сабе
— недалужны, затое на язык бойкі : за словам у
кішэнь не лезе.
Імя ён меў Сцяпан, але ўсе звалі яго
проста Сцёпка.
Малы, бач, ён быў ростам і шчуплы.
Дачуўся Сцёпка, што аканом шукае пасланца
да пана, прыйшоў да яго і кажа :
— Пашліце мяне — я ўмею з панам гаварыць.
Рад аканом, ледзь не цалуе Сцёпку.
Даў ён
яму хлеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў
у дарогу.
Ідзе Сцёпка, медзякамі пазвоньвае, ніводнай
карчмы не мінае.
Пра якіх беларускіх пісьменнікаў ідзе гаворка?
Пра якіх беларускіх пісьменнікаў ідзе гаворка?
2)Н. Гілевіч назваў яго , , вечным сумленнем беларускай паэзіі’’ і самой Беларусі, , , непераўзыйдзеным у гісторыі беларускай культуры ўзорам інтэлегента’’ / 3)Яго псеўданім паходзіць ад сярэдневяковай назвы мусульманскага насельніцтва Пірэнейскага паўвострава і Паўночнай Афрыкі.
4)Яму належаць словы , , Без гістарычнага рамана, гістарычнай літаратуры ўвогуле не можа абудзіцца нацыя, бо няма нацыі без пачуцця гістарызму, без спакойнага гонару за сябе і проста самапавагі’’.
5)Яго імя носіць Беларускі дзяржаўны педагагічны універсітэт.
(34б) Срочно надо немного сократить текстНе убирать предложения, а немного их изменять1)Яна прыходзіла да нас на другі дзень майго прыезду ў вёску?
(34б) Срочно надо немного сократить текст
Не убирать предложения, а немного их изменять
1)Яна прыходзіла да нас на другі дзень майго прыезду ў вёску.
Садзілася на лаўку, цяжка ўздыхала и пазіраючы на мяне, пыталася, ці не пачуў я чаго пра яе сына.
Каб вы толькі ведалі, як няёмка было мне перад гэтай старой!
Я гатовы быў праваліцца скрозь зямлю, абы толькі не бачыць яе, абы не чуць кожны раз аднаго і таго ж пытання.
Сына яе, пятнаццацігадовага хлапца, Міцю, у час вайны вывезлі ў Нямеччыну, і ён адтуль не вярнуўся.
Старая аднекуль узяла сабе ў галаву, надумала, што я чалавек граматны і, калі паклапачуся як след, магу даведацца, дзе цяпер яе сын.
Што ён жыве — яна ў гэтым аніколечкі не сумнявалася.
І ніяк не магла зразумець, чаму ён маўчыць, не дае аб сабе нікому почуту.
2) — Нешта замінае яму, інакш ён адазваўся б, — звычайна казала яна.
3)Я, вядома, з дарагой душой быў бы рад памагчы, але, як назло, як толькі выязджаў з вёскі, у штодзённай мітусні і клопаце забываўся на просьбу старой.
4)Так было некалькі год.
5)І вось, прыехаўшы зноў дадому, я на другі ж дзень адчуў, што ад - пачынак мой ідзе не так, як усе ранейшыя леты, што мне нешта рупіць, нечага не хапае.
Я блукаў па знаёмых з маленства мясцінах, гутарыў з бацькамі, знаёмымі, сябрамі і ўсё роўна адчуваў на душы нейкі неспакой.
«Не тое, нешта ўсё не тое», — увесь час здавалася мне.
І аднойчы я здагадаўся, у чым прычына такога майго настрою : ды гэта ж да мяне не прыйшла тая бабулька, што прыходзіла заўсёды.
6) Я спытаўся ў маці, што са старою, чаму яна, як бывала, не наведалася да нас.
І пачуў : яе няма ўжо на белым свеце.
7)І амаль у тую ж хвіліну я падумаў, што ў нечым вельмі вінаваты перад гэтай бабулькай.
І гэтага ўжо нельга нічым паправіць.
8) У горад я паехаў з прыкрасцю на душы.
І яна, гэтая прыкрасць, не пакінула мяне ні праз дзень, ні праз два.
Не пакідае і сёння.
Вобраз Пана Цабы из аповесци Я?
Вобраз Пана Цабы из аповесци Я.
Брыля "Сирочы хлеб'.
Што без агню гарыць?
Што без агню гарыць?
Што без крылау ляцiць?
Пыл падымае,
Галины ламае,
Цябе з ног збивае,
Чуяш яго, ды не бачыш?
Помоги составить предложения со старинными словами на белорусском языке, вот сами слова : 'Паходня, лёкай, лик?
Помоги составить предложения со старинными словами на белорусском языке, вот сами слова : 'Паходня, лёкай, лик.
'.
Прачытайце?
Прачытайце.
Выпішыце з тэксту сказы , у якіх ідзе гаворка пра тое , што робяць бярозкі і што зробяць бярозкі.
Танклявыя , нібы дзяучаткі, беластволыя бярозкі ціха шапочуць між сабой , радуюцца .
Пупышкі набраклі , вось - вось з іх пакажуцца маладыя лісцікі.
І бярозкі прыбяруцца , надзенуць на сябе лёгкія зялёныя касынкі.
У запісаных вамі сказах падкрэсліце дзеясловы ( = ) .
Абазначце іх час.
Як выкарыстоувае аутар дзеясловы у тэксце : проста абазначае дзеянні прадметау ці надае яшчэ бярозкам рысы жывых істот ?
Перабудаваць сказы з простай мовай у сказы з ускоснай мовай :а)Лагуновіч хрыплым голасам крыкнуў : ”Канчай адпачынак?
Перабудаваць сказы з простай мовай у сказы з ускоснай мовай :
а)Лагуновіч хрыплым голасам крыкнуў : ”Канчай адпачынак!
” - і, перабраўшыся праз кювет, хутка пайшоў да машыны.
Б) “Ці не было тут калі возера?
” - спытаў Сцёпка.
В) Алесю хацелася крыкнуць на ўсю моц : “Беларусь жыве, працуе, змагаецца за лепшае жыццё”.
Ребята помогите вот текст и в нем нужно выбрать 3 словосочетаниям дапасаване, 3 кираване и 3 прымыканеНарэшце Рыбак першы ўзлез на пагорачак і падумаў, што, мабыць, ён памыліўся — мусіць, хутар стаяў ?
Ребята помогите вот текст и в нем нужно выбрать 3 словосочетаниям дапасаване, 3 кираване и 3 прымыкане
Нарэшце Рыбак першы ўзлез на пагорачак і падумаў, што, мабыць, ён памыліўся — мусіць, хутар стаяў трошкі далей.
Так часта здараецца, што некаторыя ўчасткі малазнаёмай дарогі прападаюць у памяці, і ўвесь шлях тады здаецца карацейшы, чым на самай справе.
Рыбака падганяла нецярпенне, але Сотнікаў зноў адстаў і ўсё яшчэ стомлена гробся па схіле.
Зрэшты, Рыбак ужо не звяртаў на яго ўвагі — нейкім нутраным адчуваннем ён западозрыў яшчэ невыразную, але адразу шчымліва зарупелую ўнутры трывогу.
1. Хочаш выправіцца ў казку ці на Месяц?
1. Хочаш выправіцца ў казку ці на Месяц?
Калі ласка!
Гэта што за хуткалёт, што бярэ ў такі палёт?
. 2. Што хутчэйшае за ўсё на свеце?
Спішыце пытальныя сказы.
Перед вами страница с вопросом Перевод на русскийА жыў там адзін чалавек?, который относится к категории Беларуская мова. Уровень сложности соответствует учебной программе для учащихся 1 - 4 классов. Здесь вы найдете не только правильный ответ, но и сможете ознакомиться с вариантами пользователей, а также обсудить тему и выбрать подходящую версию. Если среди найденных ответов не окажется варианта, полностью раскрывающего тему, воспользуйтесь «умным поиском», который откроет все похожие ответы, или создайте собственный вопрос, нажав кнопку в верхней части страницы.
А жил там один человек.
С виду так себе - хлипкий, зато на язык бойкий : за словом в карман не лезет.
Имя его было Степан, но все звали его просто Стёпка.
Маленький, видишь ли, он был ростом и щуплый.
Услышал Стёпка, что эконом ищет посланца к пану, пришёл к нему и говорит : - Пошлите меня - я умею с паном разговаривать.
Рад эконом, чуть не целует Стёпку.
Дал он ему хлеба, сала, целую горсть медяков и отправил в дорогу.
Идёт Стёпка, медяками позванивает, ни одного кабака не пропускает.
Долго он шёл, коротко ли, приходит, наконец, в новое имение.
Хотел Стёпка сразу в панский дом идти, но лакей остановил : - Ты чего тут, бродяга, таскаешся?
И натравил на него собак.
Стёпка достал из котомки кусок хлеба, кинул собакам.
Те и перестали лаять.
Тогда Стёпка снова подошёл к крыльцу.
- Что тебе надо?
- кричит лакей.
- Тут сам пан жывёт!
Стёпка поклонился лакею и говорит : - Мой паночек, мой дорогой, вот он же мне и нужен, этот сам пан.
Я пришёл к нему из старого имения.
Лакей смягчился.
- Хорошо, - говорит, - я доложу пану о тебе.
Но скажи же ты мне, откуда ты знаешь, что и я - пан?
- Хм, - хитро кашлянул Стёпка, - вижу : ты пан не пан, а так себе полупанок, потому что у тебя лоб низкий, нос слизкий, вот и видно, что лизал панские миски.
Разозлился лакей, схватил Стёпку за воротник и давай трепать.
Увидел это из окна пан и позвал лакея к себе.
- Что там за холоп?
- спрашивает пан у лакея.
- Да бродяга какой - то из старого панского имения, - ответил лакей и низко поклонился пану.
Пан вспомнил, что давно не был в старом имении.
- Позови его сюда, - приказал он лакею.
Побежал лакей звать Стёпку, а тот достал кисет, набил трубку табаком и начал огонь высекать.
Высек огня, закурил трубку.
Курит и поплёвывает на чистое панское крыльцо.
- Иди в покои, тебя пан зовёт!
- кричит ему лакей.
- Не лихоманка пана трясёт, подождёт, - отвечает Стёпка и покуривает себе трубку.
- Да быстрей же ты!
- злится лакей.
- А то пан тебя розгами засечёт.
- Не засечёт!
Вот докурю трубку, тогда и пойду.
Ждал, ждал пан Стёпку, не дождался.
Зовёт снова лакея : - Почему холоп не идёт?
- Трубку, пан, курит.
Пан разозлился : - Гони его сюда!