Беларуская мова | 10 - 11 классы
Вобраз дзядзькі Антося, з паэмы Новая Зямля.
Чаму вобраз Праметэя - вечны вобраз у мастацтве?
Чаму вобраз Праметэя - вечны вобраз у мастацтве?
Вобраз михала и антося у паэме новая зямля якуба колеса?
Вобраз михала и антося у паэме новая зямля якуба колеса.
Прылады працы(орудия труда) в поэме "Новая зямля"?
Прылады працы(орудия труда) в поэме "Новая зямля".
Желательно больше 10 примеров и желательно быстро.
Нацыянальные Стравы(блюда) у паэме Энеида на Выварат?
Нацыянальные Стравы(блюда) у паэме Энеида на Выварат.
Вобразы - симвалы Раскиданая гняздо?
Вобразы - симвалы Раскиданая гняздо.
Вобраз Гукана у рамане сэрца на далонi, яго вобраз у грамадстве?
Вобраз Гукана у рамане сэрца на далонi, яго вобраз у грамадстве.
Дапамагіце знайсці эпіграфы да паэмы "Новая Зямля" Якуба Коласа?
Дапамагіце знайсці эпіграфы да паэмы "Новая Зямля" Якуба Коласа.
Чым падобныя паэма Магила льва и Курган ?
Чым падобныя паэма Магила льва и Курган ?
Вобраз Антона Яраша "Сэрца на далоні"?
Вобраз Антона Яраша "Сэрца на далоні".
Вы перешли к вопросу Вобраз дзядзькі Антося, з паэмы Новая Зямля?. Он относится к категории Беларуская мова, для 10 - 11 классов. Здесь размещен ответ по заданным параметрам. Если этот вариант ответа не полностью вас удовлетворяет, то с помощью автоматического умного поиска можно найти другие вопросы по этой же теме, в категории Беларуская мова. В случае если ответы на похожие вопросы не раскрывают в полном объеме необходимую информацию, то воспользуйтесь кнопкой в верхней части сайта и сформулируйте свой вопрос иначе. Также на этой странице вы сможете ознакомиться с вариантами ответов пользователей.
Адным з прыцягальных і захапляльных вобразаў паэмы "Новая зямля" з'яўляецца вобраз дзядзькі Антося.
Дзядзька Антось — увасабленне сілы і таленту простых людзей з народа.
Вызначальнымі яго рысамі з'яўляюцца бязмежная дабрыня, спагадлівасць, шчырасць, ветлівасць, дапытлівасць, лёгкая іронія ў стаўленні да жыццёвых праяў.
Яны раскрываюцца ва ўчынках, паводзінах героя і нават яго партрэтнай характарыстыцы : Ён невысок, не надта ёмак, Ды карчавіты і няўломак, А волас мае цёмна - русы, І зухаўскія яго вусыУ меру доўгі, густаваты, Угору чуць канцы падняты ; А вочы шэры, невялічкі, Глядзяць прыветна, як сунічкі, Але раптоўна і адразуНе расчытаеш іх выразу : То смех, то хітрасць з іх бліскае, То дабрата, але якая!
Антось — камунікабельны, цікаўны да ўсяго чалавек.
Варта прыгадаць ягоныя мімалётныя знаёмствы з "вакзальным сторажам" са Стоўбцаў або з Грышкам Верасам з Вільні, які, як і дзядзька, гатовы дапамагчы незнаёмаму чалавеку ў бядзе.
Асабістае жыццё дзядзькі Антося склалася не вельмі ўдала : не знайшлося "ні ўдоўкі - любкі, ні дзяўчыны, каб палучыць дзве палавіны, каб разам шчасце здабываць і поруч долю падзяляць".
Наста, якую шчыра кахаў, здрадзіла яму і выйшла замуж за другога.
Аднак Антось не замкнуўся ў сабе, не ачарсцвеў да людзей, не стаў ссохлай галінай на дрэве жыцця.
Наадварот, ён, як ніхто іншы з герояў паэмы, цікавіцца жыццём ва ўсіх яго праявах.
Больш за тое, ён зрабіўся найлепшым прыяцелем братавых дзяцей, якія, адчуваючы дзядзькаву дабрыню, шчырасць і павагу да іх, цягнуцца да яго з усёй сваёй дзіцячай непасрэднасцю.
Дзядзька Антось для дзяцей — самы галоўны дарадца, суддзя і настаўнік, які вучыць іх разумець вялікую, таямнічую і прыгожую кнігу прыроды.
Калі ж Антось часам і спрачаўся з дзецьмі, то "як роўны з роўнымі трымаўся".
Ды і сама Антосева натура чымсьці яшчэ па - дзіцячы наіўная і шчырая.
Дзядзька Антось ахвярны чалавек, які ўмее жыць дзеля іншых.
Фактычна на ягоных плячах ляжыць уся братава гаспадарка і выхаванне дзяцей.
Але нават і пробліску незадаволенасці не выказвае герой твора.
Праца для яго — такая ж натуральная з'ява, як штодзённы ўзыход сонца.
Праца корміць Антося і дае яму сілу і натхненне.
Таму ён "заложна і цярпліва ў зямлю ўкладваў свае сілы", таму : Што ні замысліць, то ўсё зробіць, І так прыгоніць, так аздобіць, Што і для вока нават міла.
І ўсё выразна гаварыла, Што ён не толькі гаспадар, Але й прыроджаны штукар, Якіх на свеце не так многа.
Антось паўстае перад намі як чалавек чулай і шырокай душы, які жыве ў міры і згодзе з людзьмі і прыродай.
Калі ён трапляе ў Вільню, то шумны і мітуслівы горад выклікае ў ім пачуццё нейкай варожасці, разгубленасці і бездапаможнасці.
Яму, які ні хвіліны ў жыцці не прасядзеў склаўшы рукі, гарадскі "вэрхал" здаецца непатрэбным.
Яшчэ больш узрастае ў ім гэта пачуццё пасля знаёмства з бессаромнымі чыноўнікамі ў зямельным банку.
І на чыноўніцкую пагарду да простага чалавека, хай сабе і ў думках, ён адказвае панам сваёй пагардай : "Няхай цябе водзяць сляпога, як водзіш ты за нос другога".
Горад з яго вузкімі і крывымі вулкамі, грукатам, мітуснёй, адсутнасцю прыветлівых твараў і пагардаю панства да простага чалавека выклікаў у дзядзькі Антося моцны выбух злосці.
Аднак той жа Антось, гледзячы на горад з Замкавай гары, любуецца яго забудовай, але ж найбольш раздоллем далёкіх палёў, палоскамі нівак.
І ў гэтым — уся вольналюбівая натура Антося : горад, штучнае ўтварэнне, бянтэжыць яго, бо абмяжоўвае "палёт думак".
Антось жа прывык да "палёў, задумаю спавітых", дзе адчуваў сябе гаспадаром.
І наўрад ці атрымаўся б вобраз Антося такім жывым і праўдзівым, калі б герой быў паказаны ў няспыннай сялянскай працы.
Старонкі паэмы, прысвечаныя дзядзьку Антосю, як і тыя раздзелы, дзе свет паказваецца ва ўспрыняцці дзяцей, — адны з самых запамінальных і прачулых.